Wednesday 19 February 2014

Babai Mr.Encik Part 1

Assalamualaikum

Mohon untuk ana membahasakan diri ana sebagai 'aku'.. boleh ? :)

Izuan Rashdii,
Aku bukan jenis yang pandai nak bermadah-madah meluah kata. Tapi kalau setakat nak tulis apa yg aku rasa, in shaa Allah segalanya mampu utk aku terjemahkan di sini. Kau tahu ? Masa kau kata yg kau dengar nama kau disebut utk diposting ke Sarawak, aku rasa masa tu nafas aku macam terhenti utk beberapa saat. Masa tu memang dalam kepala aku, macam macam aku fikir. '' Lepasni sorang sorang la aku dkt Penang. Kat sape lah aku nak mintak tolong, family pun jauh ''. Aku, dari kecik sampai la umur aku 20, mana la pernah duduk jauh dgn mak abah aku, jadi bila aku dekat sini.. pada kau je tempat aku bergantung. Kadang kadang sampai kau kena datang dari Kedah bila aku susah. Bila aku nak itu ini. Kadang kadang kepala otak aku ni pun boleh tahan gila, mintak makan macam macam, mintak nak pegi jalan jalan, mintak beli macam macam. Dan masa tu, satu satunya orang yg akan ada dan takkan kata TAK pada aku adalah kau. Yelah, family aku jauh, aku takboleh bergantung sepenuhnya pada diorang. Tapi jujur aku kata, aku memang masih belum boleh berdikari utk hidup sorang di negeri orang. Dan satu satunya orang yg aku harap adalah KAU.

Jadi, bila aku dapat tau memang aku bantai nangis jela. Aku memang fikir susah lah hidup aku lepasni. Tapi, bila aku fikir balik takpelah. Mungkin ni masanya kau kumpul duit sebab bila dekat dgn aku memang kau selalu habiskan duit utk aku (T___T). Bila lagi kita nak realisasikan impian kita kan ? Aku kan nak jadi isteri kau yg solehah. Lepastu kau kan nak modify kereta kau. So banyak duit nak guna. Takpelah, mungkin ni hikmah yg ALLAH bagi.. Jadi, aku pun terfikir apalah hadiah yg aku patut bagi dekat kau sebelum kau posting. Fikir punya fikir last last aku terfikirkan jam. Sebab aku tk sampai hati tengok kau sarung jam yg murah dan cepat rosak tu. So, aku ni gigih la pergi round kat Melaka tu dengan Aini & Panjie utk pi cari jam. Berkat kesabaran dan kesungguhan akhirnya jumpa jugak la jam nye tu. Entahlah, aku memang tak pandai bab pilih jam lelaki, tapi kalau dah Panjie dengan tauke kedai tu suggest and kata jam tu lawa, so pada aku pun mungkin jam tu lawa la kot. Hahaha. Sengal kan aku ni ?



Jam ni aku consider as hadiah posting & hadiah birthday la walaupun dah lambat dari bulan 12. Hahaha, faham faham jela, 5 tahun kita cpuple berapa kali je aku ni bagi kau hadiah kan ? Ye, aku memang teruk. Hahaha. Jadi, disebabkan aku jarang bagi hadiah yg mahal, kau jaga jam ni baik baik. Aku nak bila kau balik sini balik, jam ni masih lagi cantik, kemas dan bentuk serta warna seperti mana yg aku beri. Kalau boleh, kekalkan bau kedai. Hihi. Kalau kau tak berkenan, sila pulang balik pada aku sebab jam ni kelihatan sangat cantik dan berseri seri di tangan aku. Hahaha ! 

Oh ya, kau tau tak aku mengalami satu perasaan teruja yg lain macam bila kau cakap majlis konvo kau tu boleh dihadiri oleh ahli keluarga. Yeay, boleh la aku masuk ITAS. Boleh la aku tengok kau naik pentas. Masa kau passing out dulu aku tak dapat pun pergi tengok kau pakai baju smart smart, mesti kau handsome kan masa tu walaupun agak gelap sikit muka pasal asek duk berkawad je? Haha. Jadi bila aku ad peluang ni, gigihlah aku pujuk mak abah supaya diorang kasi aku pergi Alor Setar tengok kau. Last last diorang kasi. Aku rasa mungkin sebab abah bekas askar, jadi dia faham perasaan dan situasi aku. Agaknye, macam ni la masa mak abah bercinta dulu kan? 

Maka, tersebutlah kisah pada tanggal 13hb Feb berangkatlah aku ke Alor Setar seorang diri. Tapi aku dh plan baik dengan Farah nak tumpang rumah dia. And dia jugaklah yg bertanggungjawab utk bawak aku ke ITAS. Kau tengok ! Punya sayang nya aku dekat kau, sanggup aku gi Alor Setar sorang sorang. Semua utk kau, kau, KAU. Sampai naik kematu punggung aku duk dalam bas dari Melaka. 

Sampai di Terminal Shahab Perdana--.
Dan, bermulalah kisah kita untuk 3 hari sebelum berpisah......
Dan, bermulalah juga munculnya air di mata aku...
Dan, bermulalah juga sedu sedan aku....



No comments:

Post a Comment